-
“Amcam bana dokunduktan sonra, artık hiçbir şey canımı daha fazla acıtamazdı.”
Bugünkü röportajımız Şanlıurfa’dan. Hayatını bizimle paylaşmış kadınların hikayelerini Güneşe Dokunan Kadınlar’ın web sitesinde okuyan Gülsüm Hanım: “Beni de dinleyin” dedi. Biz de kendisi ile görüşmek için Bahçelievler’e gittik. 1952 yılında (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ellerimden alınmış hayatı ben yeniden yarattım.”
Bugünkü hikayemiz; aslında hepimizin tanıdığı güçlü, yenilmez bir kadının hikayesi. İsminin açıklanmasını istemiyor. Çocukları var. Bugüne gelebilmek için çok çok çalışmış. “Koşullandırılmış bir hayat yaşadım ama anka kuşu gibi küllerimden (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Bir yanda bebeğim ağlıyordu, diğer yanda da içimdeki çocuk.”
“Ben lafı uzatmayı hiç sevmem” diyerek sözlerine başladı. Geçirdiği rahatsızlıklardan dolayı kimseye güvenemediğini, büyük acılarla döşenmiş bir yoldan yürüdüğünü ve hayatın ona sunduklarını artık birer hediye olarak kabul ettiğini söyledi. (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Bu saate kadar kimlerle sürtüyorsun?”
Bugünkü hikayemiz Büyükçekmece’den. Bütün yaşadıklarına rağmen, onu bırakmaya vicdanı elvermeyen Elif’in hayatına misafir olduk. Aslen nerelisiniz? Tekirdağ. Çok neşeli, keyifli bir ailede büyüdüm. Sitenizdeki bütün hikayeleri okudum. Çoğunun yaşadığı zorluklar (Devamı İçin Tıklayın)
-
“O çocuğu aldıracaksın yoksa seni bu evden atarım.”
Bu haftaki hikayemiz İstanbul Emirgan’dan. Projemizden ailesine bahseden bir arkadaşımız, teyzesinin bizimle konuşmak istediğini söyledi. F. Hanım’ın hikayesini dinlemek için Üsküdar’dan yola çıktığımızda tıpkı yazı andıran bir hava vardı. Oysa (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ama o benim ağabeyim, nasıl kocam olacak?”
Bu haftaki hikayemiz İstanbul Sarıyer’den. Bir arkadaşımızın ablası bize ulaştı. Kendisini tanıyorduk ama başından geçen olayları bilmiyorduk. Kendisini dinlemek için Üsküdar’dan yola çıktık. Güneşli bir İstanbul sabahında, Büyükdere’de buluştuk. Bize (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Bu hayatta daha kötü ne olabilir ki diye düşündükçe hep daha beterini yaşadım.”
Bu haftaki hikayemizi dinlemek için Silivri’ye gittik. Sosyal medyadan bize ulaşan N. ile görüştük. Bize kendinizden bahseder misiniz? Kastamonu Cide’de doğdum. Altı kardeşiz. Ben dördüncü çocuğum. Fakirlik içinde büyüdük. Çocukluğum (Devamı İçin Tıklayın)
-
“3 yıl yatar çıkarım. Bu arada bana olan kinin azalır, barışırız.”
Bugün S. Hanım’ın hikayesini dinlemek için Esenler’e geldik. Kendisi kadın kuaförü. İki çocuğu için tek başına mücadele eden, çalışan bir kadın. Güneşe dokunmayı başarmış ve çocukları için her şeyi yapabilecek (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ben kendime bakamıyorum, bir de bu çocuğa mı bakacağım?”
Bize biraz kendinizden bahseder misiniz? Ben E.E. 1982 yılında İstanbul’da doğdum. Aslen Sinoplu’yum. Bir oğlum var. Bakırköy’de oturuyorum. Evlendiğimden beri aynı mahallede ikamet etmekteyim. Buraya çok alıştım. Komşularım ailem gibi (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Yeter anne! Bu evde ölmeyi mi bekliyoruz?”
Bugünkü röportajımız için Çengelköy’ gittik. Yıllarca iki çocuğunun mutluluğu için savaşmış genç bir kadınla tanıştık. Projemiz hakkında bilgi sahibiydi ve bizimle görüşmekten çok memnun olduğunu söyledi. Bize hikayenizden bahseder misiniz? (Devamı İçin Tıklayın)
-
“‘Öleceksen kendi evinde öl’ dedi ailem bana.”
Anlaşamadık eşimle. Psikolojik tedavi görüyordu. 13 yıldır evliyiz. 31 yaşındayım, 3 çocuğum var. Ağrı’da doğdum. Eşim akrabam zaten. Ben evlenmeyi istemedim. Abim istedi. Babam ben küçük yaştayken vefat etti. Abim (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ben yaşamayı 22 yaşından sonra öğrendim.”
Bugünkü röportajımız Zonguldak Kadın Sığınma Konukevi’nden. H.D.’nin hayat hikayesini öğrenmek üzere buluşma yerine vardık. Vardığımızda sıcacık enerjisi ile karşıladı bizi. Bize kendinizden bahseder misiniz? Öncelikle böyle güzel bir proje yaptığınız (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Erkek doğurmazsan görürsün dünyanın kaç bucak olduğunu.”
Bugünkü röportajımız için Esenler’deyiz. 43 yaşındaki N.T.’nin hikayesini dinlemek için yola çıktığımızda öğrendik Emine Bulut cinayetini. Bir kez daha seslenmek istiyoruz: #kadınaşiddetehayır Bize kendinizden bahseder misiniz? Ben N.T. 1973 Malatya (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Yaşadıklarımın hepsini anlatsam, içinize hicran olur.”
Bu hafta çok ilginç bir röportaj gerçekleştirdik. Sitemizi takip eden bir arkadaşımız, büyükannesinin hikayesini anlatmak istediğini söyledi. Bizi Bahçeköy’deki evine davet etti. Orman yolundan seyahat ederken, içimize çektiğimiz doğanın kokusu (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Gücümün yetmediğine olan inancım yüzünden kendi yaralarımın içine oyuklar ekledim.”
Nasıl başladı hikayeniz? Almanya’da doğdum, büyüdüm. Ben büyümek için attığım her adımda, babam da tokatlarıyla adımlar atıyordu hayatımızda. Öyle büyütmeyi bilirdi beni. Hikayem onunla başladı. Annemi çok dövdüğü zaman evdeki (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Benim kadınlara tavsiyem, ikinci şansı sadece kendilerine vermeleri.”
Bize kendinizden bahseder misiniz? Ben K.A. 39 yaşındayım. Kütahya doğumluyum. 3 çocuklu bir ailenin ilk kız çocuğuyum. Hayatta her şey için çok çabalayan, istediğini eninde sonunda elde edenlerdenim ben. Annem (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Tek mirasım, şiddete boyun eğmeyen çocuklar yetiştirmiş olmamdır.”
Bugünkü hikayemiz Zonguldak’tan. Ekip arkadaşımız Serenay, tatil için ailesinin yanına geldiğimde mucize bir insanla tanıştığını söyledi. Adı Serpil. Annesinin Trabzon’dan arkadaşıymış. Başından geçen olayları tesadüfi bir şekilde dinledikten sonra kendisine (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Yaşadıklarımın izleri ruhumdan asla silinmeyecek.”
Bugün çok zorlu geçmiş bir hayat var karşımızda. Küçük yaşlarda zorunlu olarak başlayan mücadele aslında hala daha da artarak devam ediyor. T.S. saatlerce, hiç durmadan anlattı hayatını. “Dahası da var” (Devamı İçin Tıklayın)
-
“O evden hiçbir zaman çekip gidemeyecektim.”
Ben 22 yaşındaydım, o ise 27 idi. Mersin’deydik. Müslüm Gürses hayranıydım. Kader karşıma onu çıkardı. Evet, onun da ismi Müslüm. Dolmuş şoförlüğü yapıyordu. Civar yerlerde birbirimizi göre göre yakınlaştık, sevgili (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Bir kerelik dayaktan ne olacak ki?”
Bugün F.A.’nın hikayesiyle başbaşa bırakacağız sizi. Hayatının yarısını dayakla geçirmiş F.A. Önce kardeşinden, sonra da eşinin ailesinden şiddet görmüş. Çocukluğunuz nasıl geçti? Malatya’ da. 1972 yılında doğdum. İki kız, üç (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Bir fotoğraf çektirelim ki ölene kadar kalbimin üzerinde taşıyayım seni.”
Yönetmen Bingöl Elmas: “Aslında hepimiz çocuk gelinlerin çocuklarıyız” dediğinde, bu kadar haklı olabileceğini düşünmemiştik ta ki arkadaşlarımızdan birisi “Babaannem sizinle görüşmek istiyor” diyene kadar. Bizi evlerine davet ettiler. 82 yaşında, (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Kocam annesine gittiğinde mutlu olurduk o akşam rahat uyuyacağız diye.”
Bugüne bir telefonla başladık. Projemizi duyan bir arkadaşımızın annesi bize ulaşmak istediği söyledi. “Ben yaşadım ama çocuklarım, çocuklarımın arkadaşları yaşamasın” dedi ve hikayesinin, Güneşe Dokunan Kadınlar projesinin bir parçası olarak (Devamı İçin Tıklayın)
-
“İlk dayağımı hamileyken yedim. Suçum, tuzluğu yerine koymamaktı.”
Bugün Meryem Gündüz’ün hayat hikayesini dinlemek için yeniden Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği’ni ziyaret etmek üzere yola çıktık. Vardığımızda Meryem Hanım bizi bekliyordu. Sıcak bir karşılamanın ardında röportajımıza başladık. Önce sizi (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Sadece çantamı alıp çıktım o evden.”
Bize kendinizden bahseder misiniz? Ben 22 yaşında evlendim. Evlendirildim aslında. Ailem zorladı, ben hiç istememiştim. Nişanlandık. Nişanlılık sürecinde bana fiziksel şiddet uygulamaya başladı ama nişanlım olduğu için, nişanı bozamayacağımız için (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Keşke annem bir kere saçımı okşasaydı.”
Ayşe Tükrükçü. Güneşe dokunmuş bir kadın. Ayşe Arman’ın röportajından tanıdık kendisini. Onun yaşadıklarını duyup da etkilenmemek mümkün değildi. 9 yaşındayken amcasının tecavüzüne uğramış bir çocuk çıktı karşımıza. “Keşke annem saçlarımı (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Kızım için yaşamak zorundayım.”
Bu hafta Münevver Hanım’ın hikâyesini dinlemek üzere kendisini okulumuza davet ettik. Kendisi bizi kırmadı. Üsküdar Üniversitesi’nde bir araya geldik. Bize hayatınızdan bahseder misiniz? Ben Münevver Kızıl. Öncelikle bana ulaştığınız için (Devamı İçin Tıklayın)
-
“12 yaşımda evlendim. Eşim benden 24 yaş büyüktü.”
Bugün Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği’ne doğru yola çıktık. Dernek Başkanı Adile Doğan, bize Selda Hanım’dan bahsetmişti. Dernek olarak ellerinden geleni yapıyorlardı ancak en önemlisi bu kadının sesini duyurmasıydı. Hikayesini dinlemek (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ensendeyim, nefesindeyim ve seni öldüreceğim.”
Bu hafta Sevinç Hanım’ın yaşadıklarını dinlemek için Nişantaşı’na doğru yola çıktık. Sosyal medyadan öğrenmiştik aslında. Bütün hayatı boyunca takip ediliyor olmanın ne kadar korkunç bir his olduğunu tahmin edebiliyorduk ama (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Kendi çocuğunun adını bile ağzına almanı istemiyorum. Sen benim çocuğumu doğuracaksın.”
İstanbul’a bahar gelmişti. İçimiz kıpır kıpır olsa da duyacağımız hikayenin üzerimizde yaratacağı etkiyi de düşünmeden edemiyorduk. Üsküdar Üniversitesi’nden yola çıktık. Her hafta aynı heyecanı hissediyorduk. Acaba bugün neler dinleyecektik? Merve (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Daha 11 yaşındaydım. Ne sevgilisi? Ben oyun oynamak istiyordum.”
Songül Hanım’ın hikayesini sosyal medyadan duymuştuk. Kendisi Almanya’da yaşıyordu. Yine sosyal medya aracılığıyla kendisine ulaştık ve bizi kırmadı. Bu hafta sizlere, yıllardır savaş veren güçlü bir kadının hikayesini anlatacağız. Türkiye’de (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Çocuğum vardı ama ben de çocuktum.”
Kapadokya Kadın Dayanışma Derneği vasıtasıyla ulaştık kendisine. “Kartopu oynuyordum. ‘Bak kocan geliyor’ dediler. ‘Ne kocası?’ dedim. Sokakta ip atlarken, kartopu oynarken evlendirildim” dedi. Böyle başladı Nergiz Toyvuran hikayesini anlatmaya. Bize (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Ben oğlumu hiç bağrıma basamadım.”
Bu haftaki hikayemiz Kapadokya’dan. Henüz 17 yaşında bir çocukken “adın çıktı” diyerek zorla evlendirilen Hayriye Demirbilek’in hikayesini sizlere aktaracağız. Demirbilek, hem kurucusu hem de başkanı olduğu Kapadokya Kadın Dayanışma Derneği’nde (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Babam bizim gülüşlerimizin hırsızıydı, sesimizin celladıydı.”
Bugün Bayrampaşa’dayız. Yolda giderken her hafta aynı heyecanı hissettiğimizi farkına vardık. Devrim hanımın hikayesinin üzerimizde yarattığı etkiyi konuşurken, bütün bir ömür boyunca takip edilmenin onun üzerinde nasıl bir etki bırakmış (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Okuldan hep anneleri alırdı çocukları. Ben sessizce ağlardım.”
Yağmurlu bir İstanbul sabahı, kadınlarımızın seslerini duyurmak için başladığımız bu projenin ilk röportajını yapmak üzere Üsküdar’dan yola çıktık. Hikayesini dinleyeceğimiz genç bir kadındı. 25 yaşında. Kahverengi gözleri dolu doluydu sözlerine (Devamı İçin Tıklayın)
-
“Her Sabah Aynı Soruyla Uyandım: Acaba Bugün Ne Olacak?”
Bugün ilk yazımızla sizlere merhaba diyoruz. Hikayesini dinleyeceğimiz N.A. 1990 yılında dünyaya gelmiş genç bir kadın. Kendisine projemizden bahsettiğimizde karşılaştığı zorlukları bize anlatmak ve sesini duyurmak istediğini söyledi. İşte ilk (Devamı İçin Tıklayın)
